Empty Boat

Empty Boat
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
Osho ၏ Empty Boat မွ ႏွစ္သက္မိသလို ျပန္ဆိုပါသည္။

…………………………………….

လူအမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူဟာ စိတ္ရွဳပ္ေထြးလ်က္နဲ႔ ရွင္သန္တယ္။
လူရဲ႕ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံေနရသူဟာ ေသာကဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ ရွင္သန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း –
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မစိုးမိုးတဲ့၊ ဘယ္သူကမွလည္း မစိုးမိုးၾကတဲ့ ဓမၼ ကို လိုလားအပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရွဳပ္ေထြးမႈေတြ ရွင္းလင္းသြားရာ၊ ေၾကကြဲမႈေသာကေတြရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းဟာ
ေလာက ရြ႕ံႏြံအိုင္ထဲ က်င္လည္ရင္း ဓမၼနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္သြားျခင္းပဲ။

လူတစ္ေယာက္က ျမစ္တစ္စင္းကို ျဖတ္ကူးတယ္။
ေလွေလွာ္တက္အျဖစ္ သစ္ကိုင္းစေလးတစ္စကလြဲရင္ အျခားဘာမွမရွိတဲ့ ဗလာက်င္း ေလွငယ္ေလးနဲ႔။
သူက ေဒါသၾကီးတတ္တဲ့သူ ဆိုပါစို႔ရယ္။
အဲ့ ဗလာက်င္း ေလွငယ္ေလးအတြက္ေတာ့ သူ ဘယ္ေဒါသ ျဖစ္လိမ့္မလဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒီေလွငယ္ေလးေပၚမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္/တစ္ခုခု တက္လာခဲ့ရင္
ရွင္းသြား၊ ဆင္းသြားဖို႔ သူေအာ္ေငါက္ေတာ့မွာပဲ။
မရွင္းမခ်င္း၊ မဆင္းမခ်င္း သူေအာ္ေနဦးမွာပဲ။ ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေရရြတ္ေနဦးမွာပဲ။
ဒါေတြအားလံုးဟာ ေလွေပၚမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ တစ္ခုခု ရွိေနလို႔ ျဖစ္ရတာေတြပါပဲ။
တကယ္လို႔သာ ေလွငယ္ေလးဟာ ဗလာက်င္း၊ နတၳိ တန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
သူ ဘယ္ဟာကို ေအာ္ေငါက္ေနဦးမလဲ၊ သူ ဘယ္ဟာကို ေဒါသျဖစ္ေနရဦးမွာလဲ။

ခင္ဗ်ားသာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေလွငယ္ကို အားလံုးရွင္းလင္း ခါထုတ္ျပီး၊
ကမၻာတစ္ခြင္ ခရီးႏွင္ၾကည့္စမ္းပါ။
ဘယ္သူမွ ခင္ဗ်ားကို မဆန္႔က်င္သလို
ဘယ္သူမွ ခင္ဗ်ားကို နာက်င္ေစမွာမဟုတ္ဘူး။

ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ သစ္ပင္ေကာင္းတစ္ပင္ဟာ အရင္ အခုတ္ခံရတယ္။
ေရၾကည္ေလးရဲ႕ ႏွင္းေငြ႕စေလးတစ္စဟာ အရင္ ေျခာက္ေသြ႕သြားရတယ္။
ငတံုးလို႔ အေျပာခံရမွာ ရွက္ရွက္နဲ႔ အသိသညာေတြခ်ည္း တိုးပြားေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္
ခင္ဗ်ားမွာ အက်င့္စာရိတၱေတြ တိုးတက္ေကာင္း တိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။
အမ်ားသူငါအလယ္ ထည္ဝါေကာင္း ထည္ဝါေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ တည္ျငိမ္မႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ရဖို႔ အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ လံုးပမ္းရလိမ့္မယ္။

ေရွးစကား ရွိတယ္။
“မိမိဘာသာမိမိ ေရာင့္ရဲေနထိုင္သူဟာ
အဖိုးမဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္တယ္။”
“ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ က်ရွံဳးျခင္းရဲ႕ အဦးအစ ျဖစ္သလို
ေက်ာ္ၾကားျခင္းဟာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္း ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အဦးအစ ျဖစ္ပါတယ္။” တဲ့

ဒီလိုေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကား မႈေတြကေန လြတ္လြတ္ခါခါ ရုန္းထြက္ႏိုင္လာျပီး
သာမာန္ေတြထဲက သာမာန္လူသား တစ္ဦး အျဖစ္ ဘယ္သူ က်င့္ၾကံေနႏိုင္ပါသလဲ?
အဲ့သလို ေနထိုင္ႏိုင္သူဟာ ဓမၼနဲ႔ အတူ ေရလို စီးေမ်ာေနပါလိမ့္မယ္။
ဘဝနဲ႔ အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါ၊ ထြက္ခြာသြားပါလိမ့္မယ္။
သူ႔မွာ အိမ္မရွိ၊ အမည္နာမ မရွိ။
ဘယ္အပိုင္းအျခား၊ ဘာ သတ္မွတ္ခ်က္မွ မရွိ။
ဘယ္ေလာက္ ရိုးစင္းလိုက္တဲ့ လူစား ျဖစ္ပါလိမ့္မလဲ။

အသြင္သ႑ာန္အားျဖင့္ သူဟာ သူရူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။
သူသြားရာလမ္းမွာ ဘယ္ေျခရာမွ မက်န္ခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာ ဘာ စြမ္းအားမွလည္း မရွိဘူး။
ဘယ္အရာကိုမွ သူ မေအာင္ျမင္ခဲ့သလို၊ ဘယ္အရာကိုမွလည္း ပိုင္ဆိုင္မႈ မထားခဲ့ဘူး။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေဝဖန္ခဲ့တဲ့ သူ႔ ကို — ဘယ္သူကမွလည္း မေဝဖန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ဒီလို ျပီးျပည့္စံုသြားတဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္
သူ႔ေလွငယ္ေလးဟာ ဂုဏ္ဓနမရွိ၊ အျခားအရာမရွိ၊ အရိုးစင္းဆံုး နတၳိ။